เงินบำนาญช่วยเหลือผู้พิการมีความสำคัญต่อชีวิตของชาวออสเตรเลียที่ได้รับ ตัวเลขล่าสุดแสดงให้เห็นว่า4% ของประชากรวัยทำงาน แต่ส่วนใหญ่ของการอ้างสิทธิ์สำหรับมันถูกปฏิเสธ ในช่วงสี่ปีตั้งแต่ปี 2554-2555 ถึง 2557-2558 “อัตราการให้เปล่า” เฉลี่ยอยู่ที่ 43% ซึ่งหมายถึง57 % ของการเรียกร้องถูกปฏิเสธ เหตุผลที่ใหญ่ที่สุดที่ไม่ใช่ทางการแพทย์สำหรับการปฏิเสธคือความล้มเหลวในการให้ข้อมูลที่ร้องขอ ซึ่งคิดเป็น 1 ใน 8 ของการปฏิเสธ
ในเอกสารที่จะนำเสนอต่อที่ประชุมนักเศรษฐศาสตร์แห่งออสเตรเลีย
ในเมลเบิร์นในวันอังคารนี้ ฉันได้ตรวจสอบขอบเขตที่เป็นเพราะความพิการประเภทหนึ่งโดยเฉพาะ นั่นคือการไม่สามารถกรอกแบบฟอร์มได้อย่างถูกต้อง
การกรอกแบบฟอร์มมีความสำคัญหรือไม่?
การสำรวจสถิติของสำนักงานสถิติเกี่ยวกับความทุพพลภาพ การสูงวัย และผู้ดูแลให้ข้อมูลมากมายเกี่ยวกับการจ้างงาน ลักษณะทางสังคมและประชากร และสภาวะสุขภาพของผู้พิการชาวออสเตรเลีย รวมถึงขอบเขตที่พวกเขาได้รับความช่วยเหลือในการอ่านและเขียน
ฉันได้รวมคำตอบสำหรับคำถามเหล่านี้เพื่อสร้างคำตอบใช่/ไม่ใช่สำหรับคำถามที่กว้างขึ้นว่าผู้สมัครขอรับเงินบำนาญสนับสนุนผู้พิการได้รับความช่วยเหลือในการอ่านและการเขียนจากแหล่งใดหรือไม่
ไฟล์บันทึกของหน่วยงานที่เป็นความลับตั้งแต่ปี 2546, 2552 และ 2558 ให้ข้อมูลแก่ฉันเกี่ยวกับคนพิการชาวออสเตรเลีย 18,141 คนที่มีอายุระหว่าง 16 ถึง 64 ปี
ความช่วยเหลือในการอ่านมีความสำคัญ…
ฉันพบว่าความช่วยเหลือด้านการอ่านและการเขียนเกี่ยวข้องกับการเพิ่มขึ้นประมาณ 20% ของความน่าจะเป็นที่จะได้รับเงินบำนาญช่วยเหลือผู้พิการ
การสนับสนุนด้านการอ่านและการเขียนส่วนใหญ่มาจากแหล่งข้อมูลที่ไม่เป็นทางการ (ครอบครัว เพื่อน และเพื่อนบ้าน) มากกว่าแหล่งที่เป็นทางการ
และดูเหมือนว่าจะเป็นมากกว่าสมาคม การใช้เทคนิคทางสถิติเพื่อแยกผลกระทบของสิ่งอื่นๆ ที่อาจเป็นตัวขับเคลื่อนผลกระทบ ฉันพบว่าผลกระทบของความช่วยเหลือด้านการรู้หนังสือนั้นยิ่งใหญ่กว่า
รัฐบาลได้แนะนำตารางการประเมินใหม่โดยพยายามอย่างถูกกฎหมาย
และประสบความสำเร็จในการยับยั้งการเติบโตของเงินบำนาญช่วยเหลือผู้พิการ แต่จะไม่มีกรณีที่ (ไม่ได้ตั้งใจ) ใช้ความซับซ้อนเป็นอีกวิธีหนึ่งในการยับยั้งการเติบโตของการใช้เงินบำนาญ
ผลกระทบในเชิงบวกอย่างมากจากความช่วยเหลือด้านการอ่านที่มีอยู่สร้างกรณีสำหรับการให้มากขึ้นผ่านวิธีการที่เป็นทางการ เพื่อให้แน่ใจว่ามีคนจำนวนน้อยที่ถูกกีดกันไม่ให้สมัครรับผลประโยชน์ที่พวกเขามีสิทธิ์
การให้ความช่วยเหลือที่เป็นทางการมากขึ้นจะช่วยลดแรงกดดันต่อผู้ช่วยที่ไม่เป็นทางการ ทำให้ง่ายขึ้นสำหรับพวกเขาที่จะอยู่ในทีมและปรับปรุงความเป็นอยู่ทางอารมณ์ของพวกเขา
การค้นพบนี้มีความหมายต่อโครงการประกันความพิการแห่งชาติ ซึ่งการอ่านและการเขียนมีความสำคัญยิ่งกว่าในการนำทาง NDIS เน้นการเลือกของแต่ละบุคคล ทำให้ขั้นตอนการสมัครมีความซับซ้อนเป็นพิเศษ ความพิการกับเอกสารไม่ควรเป็นอุปสรรคในการรับสวัสดิการความพิการ
มีงานวิจัยระดับโลกจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ ที่ตรวจสอบว่าที่อยู่อาศัยที่มนุษย์สร้างขึ้นสามารถช่วยเติมเต็มช่องว่างที่เหลือจากพื้นที่ชุ่มน้ำที่หายไปของเราได้อย่างไร ตั้งแต่คูน้ำสำหรับเต่าหายากไปจนถึงสระน้ำที่สร้างขึ้นสำหรับสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำที่ถูกคุกคาม นาข้าวทั่วโลกแสดงให้เห็นถึงความหวังที่ดีเช่นกัน ด้วยความคิดริเริ่มด้านการเกษตรที่เป็นมิตรกับสัตว์ป่า ในแคลิฟอร์เนีย ชาวนาได้ระบายน้ำในทุ่งข้าวอีกครั้งเพื่อรองรับนกชายฝั่งและนกน้ำอพยพ หลายพัน ตัว ในขณะที่ผู้บริโภคในญี่ปุ่นจ่ายเบี้ยประกันภัยสำหรับ ” ข้าวนกกระสา ” เพื่อช่วยเหลือสัตว์ใกล้สูญพันธุ์
อย่างไรก็ตาม นาข้าวไม่สามารถทดแทนพื้นที่ชุ่มน้ำตามธรรมชาติได้ และตอนนี้เห็นได้ชัดว่าทั้งสองอย่างนี้มีบทบาทสำคัญในการรักษาประชากรที่ขมขื่น
การติดตามด้วยดาวเทียมแสดงให้เราเห็นว่าเมื่อถึงเวลาเก็บเกี่ยว หอยขมจะกระจายไปยังพื้นที่ชุ่มน้ำที่สำคัญที่สุดบางแห่งทางตะวันออกเฉียงใต้ของออสเตรเลีย รวมถึงระบบ Barmah-Millewa ตามแม่น้ำ Murray, Coomonderry Swamp ใกล้ Shoalhaven Heads ในนิวเซาท์เวลส์, Pick Swamp ในออสเตรเลียใต้ และ Tootgarook Swamp บนคาบสมุทรมอร์นิงตันใกล้กับเมลเบิร์น
หอยขมไม่ได้เป็นเพียงสายพันธุ์เดียวที่ถูกคุกคามซึ่งใช้นาข้าวของริเวอริน่า นอกจากนี้ Southern Bell Frog ที่ใกล้สูญพันธุ์และ Australian Painted Snipe ยังปรับตัวเข้ากับพืชผลข้าวได้ และมีแนวโน้มว่าจะมีประชากรของสายพันธุ์อื่นๆ จำนวนมากด้วยเช่นกัน
ด้วยพื้นที่ 61% ของออสเตรเลียที่บริหารจัดการโดยเกษตรกร ความจำเป็นในการอนุรักษ์สัตว์ป่าในฟาร์มจึงมีมากขึ้นอย่างไม่เคยมีมาก่อน เราหวังว่างานของเราจะช่วยจัดการกับการถกเถียงที่ก่อให้เกิดความแตกแยกและบางครั้งเป็นพิษเกี่ยวกับการใช้น้ำในลุ่มน้ำเมอเรย์-ดาร์ลิง
